Biliyoruz ya da bir o kadar düşünmek istemiyoruz. Gerçekleri,doğrularımızı öğrenmekten niye bu kadar korkuyoruz? Zamanımız var.Beynimiz var. Paramız var. İmkanımız var. Yapabilecek gücümüz yok! Belki de sonrasında ne olacağını bilmediğimizdendir tüm bu korku! Yüzleşme korkusu da diyebiliriz. Korku her çeşit bedene,ruha,şekle (vs...) girebilir. Bazen ufacık bir çocuğun gözlerinde,bazen aşık bir kişinin davranışlarında, bazen hastanelerdeki o koridorlarda...
İş işten geçmeden konuş şimdi ve söyleyecek başka hiçbir şey kalmayıncaya kadar da konuşabilmek umudunu taşı. Ne de olsa zaman geçiyor. Belki de şimdilik hikayelerini bir yana bırakıp hayatının anımsadığın ilk gününden bugüne kadar bu bedenin içinde yaşamanın nasıl bir duygu olduğunu incelemeye çalışsan iyi olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder