Bırak Bu İşleri Fırçala Dişleri

Geldim lisenin sonuna hala değişmeyen karakterimle insanları şaşırtıyorum. Kimi beni seviyor kimi sevmiyor. Sevmeyenler çoğunlukta sanırım. Yani kim çocuk gibi biriyle uğraşmak ister ki? Ben istemem ben çocuk bile sevmiyorum yahu. Neyse konuyu saptırdım. Aslında bu yazımda anlatmak istediğim: lisenin bitiyor oluşu ve benim hayatımda bambaşka bir dönem açılıyor olduğu. Tabi bu yeni döneme geçerken arkamda bıraktıklarım ne olacak? Okul formam, sınavdan 1 alalım diye uğraşan öğretmenler,lisedeki arkadaşlarım ve diğer arkadaşlarım, soru bankalarım,selam vermek zorunda olmadığım insan topluluğu vs... (Bu böyle uzar gider. Sevmiyorum zaten kimseyi.) 

"En çok neyden kurtulduğuna sevineceksin?" diye bir soru sordunuz varsayalım. Cevabım şöyle olurdu; Arkadaşlarımdan. 

Şimdi de "Neden?" diye soruyorsunuz. Çünkü; hayatımı çekilmez hale getiriyor onların varlığı. Tamam onlarsız da olmuyor ama onlarla da olmuyor. Mesela lisenin başından beri "kanki" dediğim çokta sevdiğim bir arkadaşım vardı. Her bir boku yaptık onunla sonra fark ettim ki bizim arkadaşlığımızın boku çıktı, bokunu çıkardık yani. Sonra durdum ve kendime;

Noluyoruz? Bu ne böyle lan. Götü başı dağıttın iyice,kendine gel. dedim.

O arkadaşımla bağlarımı kopardım. Bu yaptığım doğru mu? Değil belki de ya da doğru. Yani şimdi ki halim, eski halime nazaran bin kat daha iyi. O yüzden hiç suçluluk hissetmedim. Şimdi ben o arkadaşımla bağlarımı kopardım ya baktım diğerleri de boktan tipler. İyiliğimi düşündüğünü iddia edip hayatımı siken onca insan var ki. Sıçarım bu ne lan böyle siktir et ben gidiyorum dedim ve kimseyle konuşmadım.

Aynen böyle

İyi ki böyle bir tavır takındım. Şimdi bana zarardan çok yarar sağlayan bir kaç arkadaşım var. İyi miyim? Süperim. Beni ders çalışmaya teşvik ediyor mesela. Bana puding bile yapıyor,elleriyle besliyor. Oturup birbirimizin hayallerine ortak oluyoruz. Ay canım ya çok seviyorum ben onu. Hatta onu gördüğümde bazen böyle selam veriyorum:

Benim samimi selamlarımdan biri

Şimdi size tavsiyem siktir boktan kişilerle arkadaş olmayın. Ay olsun eğleniyoruz demeyin. Bir gün hayatınızı bok gibi bir yere sürüklersiniz birlikte. 

O yüzden şimdi o arkadaşlarınızı gördüğünüzde böyle selam verin ve bir daha konuşmayın:

 

İşte böyle canlarım. Ben çok çektim bu insanlardan. Hele beni "Güzin abla" gibi gören insanlara sesleniyorum.  Bakın siz bana habire derdinizi anlatıyorsunuz ya dinlesem tesiri yok, duysam sikimde değil. Anlatmayın o yüzden bana. Beynimi boş şeylerle dolduruyorsunuz sonra matematik sorularını yapamıyorum.

Arggh!!

Neyse yalnızlıktan arada canım sıkılıyor mesela arkadaş bulamıyorum konuşacak aynen BÖYLE;

 sonra gidip kitap falan okuyorum. Yararlı şeyler yapıyorum. Asosyallik iyidir iyi. Hepinize öğüt asosyal olun üniversiteye başlayınca sosyal olursunuz. Öptüm hepinizi annelere selam canım.