Bazı şeyleri unutmak hiç kolay değil. Her şeyi arkanda bırakamıyorsun. Düşünmekten sıkılıp kaçabiliyorsun sadece. Öylece bırakıp kaçıyorsun belki de bencillik ediyorsun ama kimin umurunda ki hayat senin. Kaçtığın her dakika rahatlatıyorsun,derin nefesler alıyorsun yaşadığını anlıyorsun kaçmak kolay çünkü asıl zor olan kalmak ve düşüncelerinle yüzleşmek. Kaçtıkça zor gördüklerin kolay geliyor gözüne. (Neden mi? Çünkü davulun sesi uzaktan hoş gelir. Ha ha evet kötü hatta iğrenç bir espri yaptım. Belkide şuan bloğumdan çıktın.) Bakış açın değişiyor bir anda. Geometri dersinde gördüğüm, tabir ile 360 derece dönüyor dünyan. Bardağın hep dolu kısmını yada boş kısmını değilde bardağın tamamını görenlerden oluyorsun. Ruh halini çoğu insan gibi hava durumuna bağlıyorsun. Sokakta yürürken sevimli bir köpek görünce mutlu olman gerektiğini hatırlıyorsun falan filan feşmekan ...“En iyisi düşünmemekti. Kaçmaktı. Kendi içime kaçmak. Fakat bir içim var mıydı? Hatta ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi.” Ahmet Hamdi Tanpınar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder