Bu memleket ziyareti süresince bir şey fark ettim. Bence annemde çoklu kişilik bozukluğu var. Kadın memlekete gidince bir konuşması, hal hareketleri falan değişiyor. İzmir'deki kadından eser yok. Böyle bir sosyalleşiyor,açılıyor özüne dönüyor vallahi. Gördüğü herkes tanıdık. Böyle konuşuyorlar konuşuyorlar ben bile arkadaşlarımla konuşacak bu kadar çok şey bulamıyorum yahu. Bayram ziyaretine götürdü beni zorla. Bende gitmek istemiyordum sonra girdik annemin halasına. Biz otururken annemin amcası geldi teknik olarak benimde amcam gibi bir şeyim oluyor. 17 yaşındayım ve ben bu adamı hayatımda ilk kez görüyorum.
Benim asosyalliğim mi yoksa amcamın asosyalliği mi kavrayamadım. Kafamda deli sorular. Neyse cazgırlık yapıp herkesten gittiğim 3-5 evden bayram parası kopardım. Eh öğrenci insanız sonuçta para sıçmıyoruz. Bir de bana "Güzel olmuşsun,ne çok büyümüşsün,yok tanıyamam ben seni görsem" falan dediler. Mutlu oldum egom tatmin oldu. Bir de benim çok canım sıkıldı. Misafirliğe gittiğim evlerde ibneliğine "Tuvalet var mı?" diye sormak geçti içimden. Tabi soramadım. Sorduğumu düşünüp kendi kendime eğlendim.
Misafirliğe gittiğim evden şu Olivia çikolatalardan aldım. Sonra yerim ben bunu diye çantama koydum. Arabaya bindim aklıma geldi. Yemek için çıkardım. Birde ne göreyim çikolatanın yarısı yenmiş. O an ki hayal kırıklığımı,surat ifademi anlatamam. Bildiğiniz gözlerim doldu. Yiyecektim ben onu. Ne hayallerim vardı. Bu şanssızlıkla çok yaşamam ben yazıyorum buraya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder