Geri Dönüş

Tanıdığım bir çok kişi bloğumu ziyaret ediyor. Özellikle yeni tanıştığım insanlar bunu yapıyor. Belki bir çoğu yazdıklarımın tamamını okuyamamıştır bile ya neyse. Bu söylediğim kişilerin ilk soruları; "Neden yazmıyorsun?" oluyor. İkinci bir soru varsa da ben ilk sorunun cevabını bulmaya odaklandığım için ikinci soruyu duymuyorum. Şimdi bana diyeceksiniz ki; "Eh madem o kadar düşündün söyle bakalım." İşte yok öyle bir şey. Neden yazmayı bıraktığımla ilgili size bir çok neden verebilirim.

• Dershanem,okulum (bir zamanlar),evim arasındaki bermuda şeytan üçgenin arasında çok yoğun olduğumla ilgili

• Vaktimin olmadığıyla ilgili

• Yazacak pek bir şey bulamamla ilgili

• Ailem beni bilgisayar başında gördüğü an şöyle bir tepki verdiği için;Aferin sen zaten ders çalışma. Ben kendim için mi diyorum bla bla bla bla ... tarzında konuşmalar duymaktan sıkıldığım için. 

İşte gördüğünüz gibi zilyon tane sebebim varmış ama asıl nedeni bende bilmiyorum.

Gerçek şu ki bıraktığım tek şey bloğum değildi. Müziğimden de (bilmeyenler için söylüyorum ben yanflüt çalıyorum) uzaklaştım. Sanki tek hayatım derslerden ibaretmişçesine koştum durdum. Sonuç ne? İşlerin en önemli olduğu noktada ben koptum. Tüm o ciddiyet patladı bende. Sevgilim oldu,ders çalışmamaya başladım,dershanede dersleri dinlemedim. Yani bir anda koptum, her şey önemini yitirdi. Ki önemli olan bir şeyde yoktu ya. Ciddiyetin patlaması aynen şöyle oldu bende;
   

VE TÜM CİDDİYETİM. KARARLIĞIM BÖYLE PATLADI.

Evet amaçsızca yaşıyorum. Şuana kadar bir amaç edinememiş olmam benim hatam mı sizce? Gerçi bu bana doğal geliyor artık. Israrla amaç edinmeye zorlanmaktan bıktım. Yani ilkokuldan beri "İleride ne olacaksın?" tarzı sorularla kafamı bulandıran insanlar vardı. Sonra bu insanların sordukları sorular isteğe oradan da zorunluluğa dönüştü. Lisede amacı olmayanı dışlıyorlardı.

Çok çektim ben arkadaşlar. Allah çektirmesin