Anlayamıyorum. Ben hava yolu hostesi olmak istiyordum ya da hemşire ya da öğretmen. Öğretmenleri her ne kadar sevmesem de.
Çocukluk hayallerimizi ne zaman kaybediyoruz? Kontrol edilemeyen heyecanımızı? Her şeyi yapabileceğimizi sandığımız günleri.. Sonsuzluğun tadını nerede yitiriyoruz?
Ben bu kadar çabuk büyümek istememiştim.Haber vermeden geliyor. Hayallerimizi geride bırakıyoruz. Uçup gidiyorlar. Sonra da başlıyor işte...
